zaizkit, lotsa naiz, menturan nabil, heriotz gutizia-

ren ikara zizkolatsuak nabaditzen ditut, bai edo ez,

zalantzan nago, zuri pentsatzen dut: zure irriak,

zure begiak, zure ezpainak...

ditezkeen ilunaren molekula iheslariak, non daukat

idatz makina?... maite zaitut gaua, ez dakit ordea

nola esprimituko dizudan gorrotoa...

landerosa da, gorputzeko daldara bakoitzean Kala-

hari mortuko leize gorriak itxuratzen d¡tut, maitea

sendatu nahi dut, eraman nezazu itsas leihorrera

maitea, edo apurtuko naiz...

herdoildua eskuetan datxikat, mendekatuko naiz,

burdinezko kutxa herabeetan lotan dauden larrosak

ebasteko banko urgulutsuetako berinak hautsiko

ditut, formarik gabeko aditza naizela dirudit, maite

zaitu, eta finitzeko bala bat tiratzen naiz bi begien

erdian...

lasaitasun pixkat aurkitzearren, edo hamabost bizi-

tza desberdinetaz janzten naiz: behin diamante sal-

tzale nabil Botswanan, gero kataklismoak erre lu-

rretan Mad Maxen sekretario pertsonala naiz eta

azkenik puta merke Paramariboko Jimmyren ta-

berna argituan.

altzeiruzko erroten zarata gurintsuak entzuten

ditut, zorabiatzen naiz, ba noa, ba nator, ba hator

maitea? noraino desiratuko haut?

sistemak eraikitzen ditut, nortasun galduen sin-

taxiak, destroy filosofiaren gramatika aberatsak,

ezaren nor-nori-nork motelak, bizi naizela amesten

dut, amets bezala bizitzen naiz...

nehork hilen hiriko karrika desolatuetan zuri pen-

tsatzen bakarrik nabil eta nabilenean (irriak, ezpai-

nak, bularrak marrazkitzen dizkizut): zure aldame-

nean oi gozoan, segurrean, beroan nindaikeela!

irekitik, nola jakin zer ordu den, zigarroa pizten

dut denboraren oinarrizko ezaugarriak errautsetan

a¡ratzen zaizkidalarik.

zait...