LEHENENGO SAIOA
Neure ahotsa
hormetan errebotatzen
entzuteak izorratzen nau,
egunero hitz berberez
madarikatzeak nardatzen nau,
nire sudurraren proiekzioak
ezkerreko orkatilaren kontra
topo egiteak aspertzen nau.
Eta paseatu egiten naiz
itxuraz
indiferente,
zelda honetan bizi den armiarma bezala
(batzuetan barre egiten die nire belarriei
atzazalak margotzen dituen bitartean),
deusezezko txori bat bezala
Ederra litzateke
hamalau litro
aire
edatea,
patrikak
hodeiz
betetzea,
neure burua
mendiz
estaltzea,
ur-jauzi batean barrena
korritzea
bisera horidun
zaldi baten antzera.
Tira...
ez naiz bederen
begirada ilunak bizikai dituzten
harresi-ereileen bazka izanen,
ez ditut bederen
bekainak salduko
sekula euri usainik ez dagoeneko
despatxoetako legeei
hautsa kentzeko.
© Xabier Izaga