Haurtzaroa II

(Mundua ibai bat zen

uholdeetan behien marruak eta upa herdoilduak

helarazten zituena

oroiminez eta amarantozko hostoz josi ibaia

eta bi ibaiertz arratoiez beteak eta zubi bat

eta ni haur bat baloi gorri batekin

neguan zaldiak maite zituen haurra)

Haurtzaroaren koordenadetatik

ez nintzen ustez mugitu baina negu hartan

katu guztiek zure aurpegia zutela ikusteak

izutu egin ninduen eta ausaz horregatik

zubiaren bestaldean aurkitu nuen tupustean

neure burua zaramaren artean haztamuka ordezko

hortzadura baten bila

Lo nengoela eraman egingo ninduten

inurriek errazten zuten zortzigarren itsaso batera

loa eragiten duten tren urdinetan

edo ferrarik gabeko zaldi batean ez dakit ziur eguna

baina haurtzaroa utzi nuen katuetan zure aurpegia

ikusten hasi nintzenean

Bestaldean geratu zen haurra

irudi bat egiteko erabiltzen den moldearen gisako

ispiluetako itzaletara doi bihurtua

sagar gorri batekin

Ibai ertzera jaitsi zen behin haurra

eta oroiminez zipristindua

baloi zikina eskuratzean

ikusi ninduen lelo antzera keinuka

une batez harriturik begiratzen

bere iraganaren edo bere etorkizunaren mataza

kinada arrotz baten baitan balego bezala

ostera gero lagunei dei eginez

lasterka urrundu zen zalditegi zaharrerantz

Uztartzen gintuen ibaiak

hostoak bete oroimin zekartzan

harresi gaindiezina irudi

eta izan nintzen haurrak

ez zituen nire arratoi begiak ezagutzen

(Mundua ibai bat zen

uholdeetan behi hilak eta parthenoi herdoilduak

helarazten zituena

arratoien malkorik gabe bere burua arrastaka

zeraman ibaia

Zubi eroriaren harriez

sehaska baten gainean

eraikitzen zuten poliki nire hilobia)

© Harkaitz Cano