Haurtzaroa I

Haurtzaro deritzon auzo hau utzi nuenean

bakarrik eta harro klarionaz

eraikitzen nituen sufrearen murrailak

pentsatzen nuen hiri esker gaiztokoan

neu bakarrik zahartuko nintzela

neu izango nintzela patiora eroritako esteka bakarra

neu amodioaren aldarea jelaz adornatuko zuen bakarra

pentsatzen nuen auzo atzean utziak

txuri beltzezko filme haiek bezalakoak zirela

pentsatzen nuen kale izateko txikiegiak ziren kale

haietan alargunek espaloiak luzatzen jarraituren zutela

diskagailu euritsuen soinuaz auzo hura sekula

ez zela gereziak bezala sarrailarik bako atea izanen

pentsatzen nuen haiek elkarren eskutik

kausituko zutela ausaz zorionaren odol arrastoa

niretzat istil atzenduak baino ez zirela geratuko

Ordea itzulbidean datorkit gogora

zaunkaka daramatela patioetatik denbora

ikusten ditut estrata bazterreko tamarizak ere

beren baitan makurtzen zerbaiten bila

ni bezalaxe nire auzoak

bihurtuz izan zirenaren linburtze

eta horrek pena piska bat ere ematen dit

eta ez dakit zertarako

miatzen ditudan behin eta berriz poltsikoak

zerbait erori izan balitzait bezala

estolda zulorantz doan malko erretenean

© Harkaitz Cano