Kanpoko hotzean harrapatuko zaitut

negar zorian heriotz gogoz beterik

bizitzak eskerrik ez duela erraten

eguzki epelak zeruaren zain erreak

jabalduko dituenean mintzoa entzun

dezagun gero herresten apaltasunez

kantaturen dizut amodio minez.

etxe aintzineko xurxuri lerdenenen

maldan jarriko garenean laztanduko

zaitut musuz estaliko begi lainoen

sakoneraino biharkoaren hurbileraz

jabetuko gara eta egunaren urratsa

segituko dugu mendeak lehertu arte

kantaturen dizut amodio minez.

gaueko iluna bahitze orduan ahizpa

leizearen hitsak tinkatuko dituela

tristuraren hortzak ihes abiaturen

gara solas herbailduen ziztak gure

bihotz nekatuak uharretan irekirik

hatsa askatuko zaigu haskatuko eta

kantaturen dizut amodio minez.