|
|
|
Uztailak mertxika ilunez
bete zituen ene ahurrak
zeru sabaia hari urtsuetan
desegiten zen tenorean;
heuretako uretan sekula
murgildu bako ibaiak
ziren zure begiak
telurikoak bezain
bustiak;
haruntzago, oihana
oihartzun misteriotsuz betea
hegazti ezezagunen hegal eremua,
kristalezko hots-kaleidoskopioa,
lur usaina zerion zorabioa;
egunsentian
izpazterra,
ninietan isladatutako
eguzki izpietan blai
eta nire bihotza izaroa
eldarnio urez inguratuta.