Egizu orru

bozkarioz, Coolidge!

Nik ez diet hitzik ukatzen

ez gauza onei ez neure buruari.

Gorri zaitez

gure banderaren oihalaren antzo

nire laudorioaz

milaka United States

of

America

bazara ere.

Nola

fededun zoroa elizara

sineskor doan

nola ermitara urruntzen den

zintzo eta xume,

hala ni

ilunabar

gris liluratu batean

ematen dut zangoa

tente

Brooklyngo zubian.

Nola

hiri

suntsituan

sartzen den garailea

jirafak adinako

kanoi luzetan

hala

ospez hordirik

bizi-gose

igaiten naiz

nekez

Brooklyngo zubian.

Nola

pintore inozoak

museoko Madonna

jotzen duen

begi maitekor eta zorrotzez

hala

nik

izarretan ereina

ematen diot begi

New Yorki

Brooklyngo zubitik.

New Yorkek,

ilundu artean astun

eta sargori,

ahantzi egin du

penaz eta alturaz

joa dagoela

eta etxeen arima hutsak

bakarrik

ageri dira

leiho transparenteen distiran.

Honaino

ozta heltzen da

elebeiter-en durundioa.

Durundio leun

honegatik bakarrik

jakiten duzu

trenak

zarataka narrazten direla

inor

baxera

apaletan ipintzen ari balitz bezala.

Eta uste duzunean

errekaren baten iturriñoak direla

azukretaria da

bere zama

dendetaratzen duela,

eta orratz bat adina

ez dira

zubipean iragaiten diren mastak.

Harro nago

burdinazko milia

honetaz

bertan gauzatzen dira

nire amets zaharrak:

egituren

borroka

estiloen kontra,

torlojuen

eta altzairuaren

kalkulu zehatza.

Munduaren azkena

iritsiko balitz

kaosak

hankaz gora jarriko luke

planeta,

orduan ez zen ezer

geldituko

ez bada

zubi hau

hondamenaren errautsen gainetik

oldartua,

orduan

nola

museoan

berrosatzen den

narrazti zutitua

orratzak bezalako

hezur mehez,

hala

mendeen geologoak

zubi honekin

oraingo egunak

osatzea

lortuko luke.

Esanen luke:

- Burdinazko

atzapar honek

itsasoak eta lehorrak

lotzen zituen,

hemendik

Europak

Sartaldera egiten zuen ihes

luma indioak

haizatuz.

Saihets honek

makina bat ekarriko du gogora.

Egizue kontu,

ba ote legoke nahikoa beso

altzairuzko zango bat

Manhattan-en ipinita

Brooklyn

ezpainetik

erakartzeko?

Sokaje elektrikoaren

kirruagatik

dakit:

aroa

baforearen ondokoa da.

Hemen

jendeak

oihu egiten zuen

orduan

irratiz,

hemen

jendeak

hegan egiten zuen

orduan

aerotan.

Hemen

bizitza

lasaia zen zenbaitentzat

beste batzuentzat

gose

ulu luze bat.

Hemendik

langabetuek

Hudson-era

egiten zuten

buruaz beste.

Hemendik

trabarik gabe

eho liteke aroaren ikuskizuna,

hemendik

hari-unametarik

izarren oinetara hel liteke.

Ikusten dut

hemen

egon zela Maiakovski

hementxe

silabaka, bertsoak egin zituela.

Behatzen dut

eskimal batek trenari

behatzen dion bezala

begi-atxikitzen natzaio

kaparra belarriari

atxikitzen zaion bezala.

Brooklyngo zubia,

bai...

hau da hau!

 

© Vladimir Maiakovski
© itzulpenarena: Koldo Izagirre


susa-literatura.com