Ni antzerki idazlea banintz bi ekitaldiko lan bat idatziko nuke. Lantxoak hamar minutu besterik ez luke iraungo.

LEHEN EKITALDIA

Teloia altxa eta ikuilu nekazari bat agertzen da. Zimaur gainean akabatutako behi bat dago. Behiaren ondoan andre zahar zahar bat, andre zaharkitu bat, neska mardul bat, bi neskatila eder, nekazari zahar bat eta hiru mutiko hilori daude. Guztiek itsasoka egiten dute negar eta eskuekin garbitzen dira. Guztiek jotzen dute lantua eta guztiek esaten dituzte gauza farregarriak, behi baten heriotza desgrazia bat dela pentsatzen duten jende nekazari, atsekabetu eta kutiziatsuaren gauza inozoak. Lantuak grazia arrunta izan behar du "patio de butaskoak" farrez leher daitezen.

Eta señonitoek farre egiten aspertzen direnean teloia jatxiko da.

BIGARREN EKITALDIA

Teloia jaso eta gela dotore bat agertzen da, dotorezia handiz apaindua. Brontzezko hankadun mahai baten gainean zilarrezko bandeja bat dago, bandejaren gainean damaskozko bigungarri bat dago, eta bigungarriaren gainean zakurreme bat dago hilik. Hildako zakurremeak elur malota bat idurituko du. Bere inguruan señora handi batek egiten du negar eta bi dama gazte. Guztiek egiten dute negar eta malkoak puntilazko zapitxoekin lehortzen dituzte. Guztiek esaten dituzte, banan banan, nekazariek akabatutako behiaren aurrean esan dituzten lerdakeria berdinak, farrea eragiten duten gauza tristeak, zeren zakurreme baten heriotza ez da horrenbestetarako.

Eta "gallineroko" jendea nahi adina farre egiten aspertzen denean, piskana piskana jatxiko da teloia.