IZUEN MORROI

Buru kaskoen sartuz gero, bertan zaizkigu laketuko. Ohartu aurretik betirako, guregan tinko errotuko. Beren morroiak, besterik ez omen gara gu, itzalen pare orpoz orpo dabilzkigu. Minaren minez sortu eta samin gorritan bizi behar. Deusen gainetik penatzea maite omen dugu guk gehiena. Oinazearen ispiluan geure burua ikusita, bizi garela oraindikan jabetzen gara harrituta.

© Xabier Montoia