BARNE-GABAI

Lazkau 1965'eko Urrilla'ren 5'ean

( S. Mauro eguna )

Oi! goizaren zoragarri

egunaren arnas-berri!

Oi! ene Barne-Gabaitxoaren

Zergaitik ago urduri,

itxasoko bela txuri?

eta nundik-nora sortu zaik gaur

Udazkeneko aizeak

itxi zizkiok ateak

ema-sabel emankor aberats

Negu-geznari Egoak

dantzatu dizkik egoak,

ta or daramaz beragaz eunda-

Negu-beltzaren urbillak

utz dizkik utzi ixillak

olerkarien zorakor diran

Iges zegitek, bai iges,

ta ez i bezela abes

udaratik-udarara dabil-

Orri-eze dituk orbel,

basoak igar ta goibel...

ta txantxangorria txan-txanka e-

Eta i berriz orrela,

pozkor iñoiz ez bezela,

eskurakaitz dan Kantauri zarre-

Itxas-ertzeko arkaitzak

beziñ trinko, izukaitzak

ote dituk ba gogo-biotzak,

Ez al dik negu arroak,

itxasoaren orroak,

bildurrik ematen edo ez al au

Ain jostalari ta alai

ikus nai zinduzket noiz-nai

bitsa darion zelai ibilkor

Bañan bildurrez natxiok

negu-atariko txiok

ekaitz burrunban batek aituko

Itxas-osiñ zabalean,

arkaitz-mendi egalean,

ezkutune babesgarritzat di-

aldiz, mingaiñ legungarriz,

zakartsu bestetan berriz

miazten dizkik leiarrezko ur

Zelai biribil urdiña,

belar eze ta berdiña,

duk ire jolastegi paketsu

Or duk euzkoen itxaso,

gaur asarre, biar uso,

beti ibilkor, ire maitasun-

Goizaren egun-sentiak,

dizdituz argi-begiak,

laztan orduko ire neskatx i-

Oi! zein goxo ta ezti

igurtzitzen dukan beti

egal xamurraz, bere soin-jantzi

Txoriak argia aiña

maita duk itxas-apaña,

«neskatx-eder» zoragarrien is-

Bañan zer duk, zer, «Maitea»,

zaarra beziñ gaztea

biurri eta bekozko jartzen

Ibeltz-Otsailko iparrak,

edo gallego zakarrak

ipintzean «Maite» barea su-

Zer duk mintzul, nora oa

izu-ikaraz, gaxoa!

Kain gizagajoa bezela

Zelai erraldoi biziak

aize oldarraz aziak

irakiñ-miñaz jartzean kresa-

errekaz zear or abil

erioa beziñ ixil,

biotza erdibi ta oñak nun

Au, zorunaren ondore beltza!

Samiñ-aldi txit mingotza!

Au, itzal-mitzal dagon biotza-

ren eztenkada zorrotza!

Bañan arantz gabeko larrosik

ba ote dik lar-sasiak?

Samiñ gabeko maite-jolasik

ote bizitz-naasiak?

Arantz eta usaidun orriak

osatzen ditek lorea,

Atsegiñ ta ez-bear gorriak

bizitz-igeskor gurea.

Negar-irriak dituk zin-ziñez

lur-bizitzaren emaitzak,

eta zoruna diraul samiñez

ustegabeko ekaitzak.

Lasterka doan aizea antzo

degu itxas-asarrea

sutzen dan beziñ laster bai-dago

sumiñ-miñetik errea.

Bi eguneko ekaitz-lañoak

zertako ba ainbat kezka?

Zergatik izan biotz-gogoak

uste garratzez gañezka?

Abes zak, abes! arrats eta goiz,

itz soilla begik eresi,

maitegandik urruntzeke iñoiz,

bekaitz gaiztotik igesi.

Ekaitz ta bare, poz-illundeta...

bertan bezak bizitz naro,

Izadi Ama abesgai eta

ondartz-ertzeak abaro.

Ire txirrio apal-ozenez

darraikiok ontzixkari,

Gaur beziñ pozkor, gau ta egunez,

itxas-gizonen pozkari!

Papar ler-zori, altza zak noiz-nai

abesti dukan mintzoa,

bizkor dezan lausopean ernai

doan «lemazai» zintzoa!

Agur, zoruneko Gabai,

olerkarien eres-gai!

Agur, osin-urdiñ sakoneko

Darraik olerki-jario,

itxastarren bozkario...!

Ta bakardiaren maitale go-

© Eustakio Mendizabal