«Kanpoko mundu arrotza itzulian datorkio ostera Karlos Linazasorori. Bere jarrera kontenplatiboak kutsagarri bihurtu du oharkabean, besteak beste poeta honek ikusteko, detaile piktorikorako daukan ahalmen bereziak halako traizio positibo bat egiten diolako. Inguru desjendetu baina maleruski eder horrek beteko du, nolabait, bere bakardadea, metaforaz pilatzen den deskripzio pausaturako eta gogoetarako bikain erabiltzen dakien lerro luzeko bikotan, karrankarik gabeko idazkeran, soseguz, hasierako diskurtsoaren fatalismoari dagokion bezala».
(Koldo Izagirreren sarreratik) |