WILLIAM SHAKESPEARE-REN
BI KANTU
euskaratzailea:
Juan San Martin (Otsalar)
Gizonen Iruzurkeria
|
Ez geiago asperenik, asperenik ez, nere andereak: beti izan ziran gizonak engañuzkoak. Oin bata itxas barnean, bestea ligorrean, iñoiz etziran izan gauza bati zintzoak. Ez egin asperenik orrela, utzi ta igesik dijoaztela; arkitu poza ta alaitasuna, ta doiñu biurtu zuen samintasuna ots egiñaz Hey nonny, nonny! Geiago ez ari koblaz ta beste kantuz murrin astun diran oñazeetatik; gizonengan beti izan da iruzurkeria, lenengo udarak orbelak jaurti zitunetik. Ez egin asperenik orrela, utzi igesik dijoaztela; arkitu poza ta alaitasuna, ta doiñu biurtu zuen samintasuna ots egiñaz Hey nonny, nonny! |
Ez beldur izan
|
Ez beldur izan ia eguzki galdan, ezta ere neguko asarre suminduari; zure lana bukatu zenun munduan; itzuli ziñan etxera, badezu sari: urrezko gizon garbiak eta emagalduak, kedarra kendu zutenak: autsera dijoaz danak. Ez beldur izan asarreari, aundikiz; etzaizula eldu ankerren zigorra; etzazu pentsatu janariz ta jantziz; kaiñabera da zuretzat aritza bezela; urre zaharo, jakintza, erremedio, zaizu oro jarraiki zeuri auts biurtzeko. Ez beldur izan tximistaren argiari, ezta daña ikaratzen duan oiñaztarriari; ez beldur izan iraiña ta ezta beraltze gogorrari; zuretzat bukatua da negar larri: galai gazteak eta maitamindu, oro zuri jarraituko dizute auts biurtzeko. |
Olerti, (Udazkena)
1964, III-IV, Garilla-Lotazilla
93-96 orr.
|
The fraud of men Sigh no more, ladies, sigh no more, / Men were deceivers ever; / One foot in sea, and one on shore, / To one thing constant never. / Then sigh not so, / But let them go, / And be you blithe and bonny, / Converting all your sounds of woe / Into Hey nonny, nonny. // Sing no more ditties, sing no mo / Of dumps so dull and heavy; / The fraud of men was ever so, / Since summer first was leavy. / Then sigh not so, / But let them go, / And be you blithe and bonny / Converting all your sounds of woe / Into Hey nonny, nonny. Much Ado about Nothing antzezlana Act. II, Scene III Fear no more Fear no more the heat o' the sun, / Nor the furious winter's rages; / Thou thy worldly task hast done, / Home art gone, and ta'en thy wages; / Golden lads and girls all must, / As chimney-sweepers, come to dust. // Fear no more the frown o' the great, / Thou art past the tyrant's stroke: / Care no more to clothe and eat; / To thee the reed is as the oak: / The sceptre, learning, physic, must / All follow this, and come to dust. // Fear no more the lightning-flash, / Nor the all-dreaded thunder-stone; / Fear not slander, censure rash; / Thou hast finish'd joy and moan: / All lovers young, all lovers must / Consign to thee, and come to dust. Cymbeline antzezlana Act. IV, Scene II |
© William Shakespeare
© itzulpenarena: Juan San Martin