Atsekabe gaizto bat

dadukat biotzean;

eritzen nau, maite,

zuzaz oroitzean;

egunaz eta gabaz,

ordu guzietan,

nai nuke kendu, baña

gelditzen zait bertan.

Ar gaizto au portitza da,

zulatutzen nau lazki;

urte bete onetan

narabil txit gaizki:

ezin jan, ezin edan,

ezin lorik egin,

nere barrengo korde

guzietan det miñ.

Gaitz au kentzeko zera,

maitia, endakiñ.

Aingerutxoa, badakizu

miñ au nondik datorren;

galkitatuago ez dedin,

senda egidazu, arren,

len baño len, guztia ezpada,

erdia bereren;

il bear det bestela,

egun gutxi barru.

Aurkitzen naiz ia

ez mami ta ez larru.

Ainbeste biguntasun

nere maiteak al du!

muga-aldia on au

galduko nai ez du!

beretzat izateko

usterikan badu.

Zuri itz egin eta laster

esan nioten aita-amai,

zu bear zinduztala,

baldiñ bazuten nai.

Bata bezala mintzatu zitzaidan bestea,

zu izango ziñala nere emaztea.

Aien borondatea zala,

zuk nai bazenduen ala.

adierazo nizunean nik

aien borondatea,

naitasuna agertu zenidan

nere maite-maitea.

Gerozti izan dezu

aldaira aundia,

nai badezu esan egia;

orduan alaiago zenidan

ifinten begia;

besteri nai diozula

artu det berria.

Utsik aurki geldi zintezke

aingerutxo gaztea,

ni seguru naukazularik

nai badezu bestea.

Esan bear dirazu bertan egiazki:

baldin nai badirazu niri,

eman bear diozu etximena besteari;

ezin izan zindezke, iñolaz ere bi.

Galai gaztea engañaturik

aurkitzen zerade,

ez det maite iñor besterik,

zu zerade nere jabe.

Iduripenak dizkitzu

eman naitasunak;

ez det maiterik iñon

baizik ezagunak.

Iñoiz egiñagatik

oekin jardunak,

ba dakizu dirana

zure gazte-lagunak.

Izan zaitez gizon;

zu ainbat maite

deranikan ez det

bada nik iñon.

Uste baldin badezu

besterena naizala,

engañaturik zaude,

ez naiz bada ala.

Itza eman nizun ta

nai nuke ornitu,

jostaketara ez naiz oitu;

aiñ gutxi bestek itza

zuk baizik kojitu.